Japaese Veggie
10 ผักที่เรามักพบในอาหารญี่ปุ่น
นอกจากเนื้อสัตว์ต่างๆ แล้ว ชาวญี่ปุ่นยังนิยมบริโภคผักกันอีกด้วย สังเกตได้จากในอาหารแทบทุกจานต้องมีผักอย่างน้อย 1 อย่างเป็นส่วนประกอบเสมอ นั่นเป็นเพราะผักจะช่วยเติมเต็มคุณค่าทางโภชนาการของอาหารจานนั้นๆ ให้สมบูรณ์ และยังมีสีสันที่สวยงาม อาหารจึงดูน่ากินมากขึ้นอีกด้วย งั้นเรามาทำความรู้จักกับผักที่มักพบเจอกันบ่อยในอาหารญี่ปุ่นกันดีกว่า มีผักไหนที่คุ้นหน้าคุ้นตาบ้างน้า?
ゴボウ โกโบ
มีการค้นพบว่าถูกปลูกทิ้งไว้ตามซากโบราณสถานในสมัยโจมงโน่น แล้วก็ถูกนำเข้ามาเป็นเรื่องเป็นราวในสมัยเฮอัน ผู้คนส่วนใหญ่นำใบและรากมาประกอบอาหารตั้งแต่สมัยเอโดะ จนกระทั่งสมัยเมจิมีการนำมารากมาหั่นและต้ม หลังๆ นิยมนำรากมาทำเทมปุระและสลัดด้วย
สรรพคุณ : โกโบเป็นผักที่มีใยอาหารสูง ช่วยแก้อาการท้องผูก และขับของเสียที่อยู่ในลำไส้ออกมาได้อย่างรวดเร็ว นอกจากนี้ยังช่วยขับเสมหะและอาการร้อนในได้
カンピョウ คัมเปียว
คัมเปียวมาจากใยสีขาวของฝักเขียวที่นำไปตากแห้ง เป็นวัตถุดิบที่ชาวญี่ปุ่นนำมาประกอบอาหารประเภทต้ม, ผัด, ยำ และนิยมนำไปต้มกับน้ำ, โชยุ, สาเก และน้ำตาล เพื่อทำเป็นไส้ซูชิที่ชื่อ คัมเปียวมากิ คัมเปียวมีส่วนช่วยให้ระบบขับถ่ายไหลเวียนดีขึ้น จึงมักจะติดอยู่ในลิสต์รายชื่ออาหารสำหรับสาวญี่ปุ่นที่กำลังไดเอ็ตอยู่เสมอ
สรรพคุณ : คัมเปียวมีแคลเซี่ยม, โพแทสเซี่ยม และกากใยอาหารสูง ซึ่งช่วยเสริมสร้างความแข็งแรงของกระดูก อีกทั้งดูดซึมของเสียที่อยู่ในไตและยังช่วยกระตุ้นให้ขับออกมาทางปัสสาวะอีกด้วย
コマツナ โคมัสสึนะ
1 ในผักตัวแทนฤดูหนาวของญี่ปุ่น เริ่มเพาะปลูกกันอย่างแพร่หลายในสมัยเอโดะ นิยมใช้เป็นส่วนผสมของซุปมิโซะ, นาเบะ และมักจะนำไปประกอบอาหารทั้งผัดและยำ บางครั้งก็นิยมไปใช้ในอาหารแทนผักโขม เป็นผักที่ขาดไม่ได้ในโอโซนิ ซุปที่ชาวญี่ปุ่นนิยมทานคู่กับโอเซจิเรียวริในวันปีใหม่
สรรพคุณ : ช่วยเรื่องโลหิตจางจนกระทั่งป้องกันโรคกระดูกพรุน นอกจากนี้ยังอุดมไปด้วยโพรลีนซึ่งเป็นสารที่ช่วยต้านอนุมูลอิสระในร่างกาย มีเบต้าแคโรทีนที่ช่วยดูแลเรื่องเส้นผม, ผิวหนัง และต่อมต่างๆในร่างกาย
キュウリ คิวริ
แตงกวาญี่ปุ่นเป็นผักที่ชาวญี่ปุ่นปลูกและนิยมนำมาประกอบอาหารมากมายหลายเมนูตั้งแต่สมัยนาระแล้ว นิยมทานกันในฤดูร้อนเพื่อช่วยกักเก็บและทดแทนน้ำในร่างกาย ส่วนใหญ่คนญี่ปุ่นนิยมทานแตงกว่ากันสดๆ และนำไปทำอาหารประเภทหมักดองอย่างเช่น แตงกวาดอง อีกด้วย ลักษณะผลของแตงกวาญี่ปุ่นจะใหญ่ยาวเหมือนแตงล้านบ้านเรา แต่มีผิวขรุขระกว่า
สรรพคุณ : อุดมไปด้วยเบต้าแคโรทีนและโพแทสเซียม ซึ่งมีส่วนช่วยในการดูแลเรื่องผิวพรรณและเส้นผม อีกทั้งยังมีโซเดียมซึ่งช่วยในการขับของเสียออกทางร่างกาย มีประโยชน์กับคนที่เป็นโรคความดันโลหิตสูงเป็นอย่างมาก
ミョウガ เมียวงะ
พืชในตระกูลขิง มีต้นกำเนิดมาจากแถบเอเชียตะวันออก เดิมเป็นผักฤดูร้อน ที่ขึ้นเองตามธรรมชาติ ต่อมาจึงมีผู้คิดค้นวิธีปลูกได้สำเร็จซึ่งปลูกที่ญี่ปุ่นครั้งแรกในสมัยเอโดะ ชาวญี่ปุ่นมักจะนำดอกและหน่อมาประกอบอาหารไม่ว่าจะเป็นซุปมิโซะ, นามะสุ และเท็มปุระ เมียวงะมีกลิ่นค่อนข้างเฉพาะตัวและแรงกว่าขิงทั่วไป เลยทานได้ยากเล็กน้อย
สรรพคุณ : 90% ของเมียวงะประกอบไปด้วยน้ำ ดังนั้นไม่ค่อยมีสารอาหารมากนั้น ミョウガจะช่วยในเรื่องร้อนใน,อาการเจ็บคอ และอาการอ่อนเพลียในช่วงฤดูร้อนเท่านั้น
ナス นาสุ
มะเขือม่วงผักสุดโปรดของชาวญี่ปุ่น มีการบันทึกว่ามีการนำเมล็ดพันธุ์จากจีนมาปลูกที่ญี่ปุ่นเป็นครั้งแรกเมื่อสมัยนาระ โดยมีแหล่งกำเนิดดั้งเดิมมาจากทางตะวันออกของประเทศอินโดนีเซีย มะเขือม่วงเป็นผักประจำฤดูร้อนสามารถขึ้นได้ตลอดในบริเวณที่มีอากาศอบอุ่น ชาวญี่ปุ่นนิยมนำมาปรุงอาหารหลายประเภทไม่ว่าจะเป็นการย่าง, ต้ม และทอด
สรรพคุณ : มีปริมาณแคลอรี่ต่ำ จึงนิยมทานกันในกลุ่มสาวๆที่อยู่ในระหว่างการไดเอท นอกจากนี้ยังมีวิตามินบี, วิตามินซี, โพแทสเซียม, ธาตุเหล็ก และแคลเซียมที่คอยช่วยปรับสมดุลในร่างกาย
ネギ เนงิ
ต้นหอมญี่ปุ่นมี 2 ชนิด คือ Hanegi เป็นต้นหอมแบบเดียวกับที่เราคุ้นเคย และอีกชนิดหนึ่งชื่อว่า Naganegi ที่มีลำต้นสีขาวขนาดใหญ่และยาว มีใบสีเขียว เป็นผักที่สามารถใช้ปรุงอาหารได้หลายหลายไม่ว่าจะเป็นการย่าง, ต้ม หรือแม้กระทั่งทอด เมนูยอดนิยมที่ใช้ต้นหอมญี่ปุ่นเป็นพระเอก คือ เนงิมะ นั่นเอง
สรรพคุณ : เนงิประกอบด้วยสารอัลลิซินเช่นเดียวกับสารที่พบในหัวหอมใหญ่และกระเทียม ซึ่งช่วยลดคอเลสเตอรอลได้ นอกจากนั้นยังมีวิตามิน B1 ที่มีส่วนช่วยในการต้านอนุมูลอิสระอีกด้วย
ヤマノイモ ยามะโนะอิโมะ
เป็นชื่อรวมประเภทของมันที่ขึ้นอยู่ตามป่าภูเขาในญี่ปุ่น ชนิดยอดนิยมที่สุด คือ นากาอิโมะ เป็นมันที่มีลักษณะยาวประมาณ 50-80 ซม. นิยมนำมาทำเมนูชื่อโตโรโระ โดยเอานากาอิโมะมาขูดจนเป็นเนื้อครีมหนืดๆ ยืดๆ นิยมทานกับข้าวทั้งๆ แบบนั้นเลยหรือจะไปผสมโชยุและตอกไข่สดใส่ลงไปอีกหน่อยก็ได้เช่นกัน มันภูเขาชนิดอื่น ได้แก่ จิเน็นโฉะ, สึคุเนะอิโมะ, อิโจวอิโมะ และมุคาโกะ
สรรพคุณ : มีเอนไซม์ที่ชื่อว่าอะไมเลสอันเป็นเอนไซม์ที่ช่วยย่อยแป้งให้เป็นน้ำตาลสำหรับร่างกาย นอกจากนั้นยังมีมิวซินที่ช่วยป้องกันและรักษาให้ผิวดูอ่อนเยาว์อยู่เสมอ และลดปริมาณคอเลสเตอรอลอีกด้วย
シソ ชิโซะ
เป็นผักที่มีกลิ่นฉุนเฉพาะตัว มี 2 ชนิดคือ อาคะชิโซะ ที่มีใบเป็นสีแดง และอาโอะชิโซะ ที่มีใบเป็นสีเขียว ซึ่ง ใบโอบะ คืออีกชื่อหนึ่งของชนิดหลังนั้นเอง ชาวญี่ปุ่นใช้ประโยชน์ของกลิ่นฉุนนี้เพื่อดับคาวของอาหารทะเล โดยเฉพาะเมนูซาชิมิที่จะมีใบชิโซะประดับในจานด้วยเสมอ นอกจากนี้เมล็ดของชิโซะยังสามารถนำมาสกัดเป็นน้ำมันได้ด้วย
สรรพคุณ : มีสารอาหารสูงมากโดยเฉพาะปริมาณของแคโรทีน ซึ่งมีมากที่สุดในบรรดาผักทั้งหมด และอุดมไปด้วยโพแทสเซียม, ธาตุเหล็ก, วิตามินบี1, บี2 และ ซี ที่ช่วยในการเสริมสร้างการทำงานของระบบประสาท
ワサビ วาซาบิ
เป็นผักที่มีต้นกำเนิดในประเทศญี่ปุ่น แต่ที่ชาวญี่ปุ่นไม่นิยมนำมาประกอบอาหารมากนัก เพราะเป็นผักที่มีกลิ่นฉุนรุนแรงจนกลบกลิ่นวัตถุดิบชนิดอื่นได้ ซึ่งเมื่อทานเข้าไปจะเกิดอาการแสบจมูกเป็นระยะเวลาสั้นๆ และเปลี่ยนเป็นรสขมปนหวานผสมผสานกัน วาซาบินับเป็นเครื่องเทศของอาหารญี่ปุ่นที่ใช้กันมานานกว่าพันปี ซึ่งมักจะแซมไปกับซูชิ, ปลาดิบ, โซบะ และสเต็ก ส่วนใบ, ก้านและดอกก็ยังสามารถทานได้ด้วย
สรรพคุณ : วาซาบิสามารถต้านเชื้อแบคทีเรียในลำไส้ใหญ่และช่วยป้องกันปรสิตที่อาศัยอยู่ในอาหารทะเลได้ ชาวญี่ปุ่นจึงนิยมทานคู่กันกับปลาดิบนั่นเอง นอกจากนี้ยังมีฤทธิ์ต่อต้านสารก่อมะเร็ง และป้องกันฟันผุ
