“ผลงานเหล่านี้ไม่อาจประเมินเป็นราคาได้” -

Animal Pom-Poms

ธัญญารัตน์ วงศ์สุวรรค์ (ปูน) อายุ 22 ปี ฟรีแลนซ์

จุดเริ่มต้นความสนใจงานคราฟท์ของคุณ

จริงๆ ชอบงานคราฟท์อยู่แล้วตั้งแต่เด็ก แต่ว่าครั้งหนึ่งเคยได้รับโอกาสมาเป็นล่ามให้กับคุณครูชาวญี่ปุ่นที่มาสอนทำ Animal Pom-Poms ที่ร้าน Craft Creator เมื่อ 2 ปีที่แล้ว ตอนนั้นเป็นครั้งแรกที่ได้ลองฝึกทำกับคุณครูชาวญี่ปุ่นโดยตรงเลย พร้อมกับนักเรียนทุกคนที่อยู่ในคลาส หลังจากนั้นก็ฝึกฝนฝีมือตัวเองมาเรื่อยๆ ค่ะ

งานคราฟท์ในความคิดของคุณคืออะไร

คือการพักผ่อน การได้ผ่อนคลาย และคือความสุขที่ได้สร้างสรรค์ผลงาน เวลาเครียดหรือไม่สบายใจ
เวลาทำงานฝีมือก็มีส่วนช่วยให้มีสมาธิ ใจจดจ่อกับสิ่งที่ทำ

เสน่ห์ของ Animal Pom-Poms ล่ะ

สำหรับใครที่มีสัตว์เลี้ยงอย่างสุนัข หรือแมว การได้มาทำงานคราฟท์ Animal Pom-Poms จะช่วยทำให้เราสร้างผลงานออกมาด้วยความรักและความภาคภูมิใจ และงานชิ้นนี้เรายังสามารถพกพาสัตว์เลี้ยงแสนรักไปกับเราได้ในทุกที่ เสมือนมีสิ่งที่รักข้างกายเราตลอดเวลา จริงๆ มีคนติดต่อเข้ามาอยากให้ช่วยทำผลงาน Made To Order แต่ว่าเราไม่รับ เพราะอยากให้เขาได้ทำด้วยตัวเอง ถ้าทำให้ได้ก็จะให้ เพราะคิดว่าผลงานเหล่านี้ไม่อาจประเมินเป็นราคาได้ การที่เราได้ประดิษฐ์มันขึ้นมาด้วยตัวเอง เราจะถนอมและรักษามันอย่างดี ไม่ทิ้งขว้าง งานคราฟท์คืองานแฮนด์เมด เสน่ห์ของมันก็คือมันมีชิ้นเดียวในโลก เช่นเดียวกับน้องหมาน้องแมวที่มีเพียงชีวิตเดียวที่อยู่กับเรา แต่ละตัวก็มีเอกลักษณ์ของมัน งานที่ประดิษฐ์ด้วยมือไม่ว่าจะออกมาแล้วสวยหรือไม่สวย คุณค่าของมันไม่ได้อยู่ตรงนั้น แต่มันอยู่ตรงที่มันหาไม่ได้อีกแล้ว

อุปกรณ์ที่ใช้ต้องนำเข้าจากประเทศญี่ปุ่น

จริงๆ ที่ไทยก็มี แต่ว่าอุปกรณ์จากญี่ปุ่นเขาพัฒนามาทำให้เราม้วนเส้นไหมพรมได้ง่ายขึ้น
และญี่ปุ่นเป็นที่แรกที่ทำออกมาเป็นลายหน้าสัตว์ชนิดต่างๆ ด้วย

ความแตกต่างของงานคราฟท์สไตล์ญี่ปุ่น

มีรายละเอียดมากกว่าประเทศอื่นๆ เช่นเทียบกับการทำหน้าสัตว์ของจีน รายละเอียดจะไม่เยอะเท่ากับของญี่ปุ่น
เช่น หมาชิบะ การไล่สี หรือรายละเอียดของหน้าตาก็จะแตกต่างกันเลย

ผลตอบรับของผู้เข้าร่วมเวิร์คช็อปที่ผ่านมาเป็นอย่างไร

นักเรียนที่มาเรียน มาด้วยจุดประสงค์หลากหลาย แต่หลักๆ มักจะมีสัตว์เลี้ยงและอยากทำผลงานที่หน้าตาคล้ายสัตว์เลี้ยงของตนเอง หรืออยากเก็บความทรงจำเกี่ยวกับสัตว์เลี้ยง เช่น มีนักเรียนคนหนึ่งมาร่วมคลาส เพราะหมาของเขาเพิ่งตาย เลยอยากทำออกมาเป็นที่ระลึก เหมือนตอนเริ่มทำหลายคนจะเหนื่อยๆ ไม่ค่อยกระตือรือร้น แต่พอมันเป็นรูปเป็นร่าง มันก็เหมือนกับอะไรบางอย่างที่เราให้การเลี้ยงดู เราก็จะเริ่มผูกพันกับมัน และเริ่มรักมัน ท้ายๆ คลาสแทบจะไม่มีคนที่อยากลุกออกจากเก้าอี้เลย เพราะอยากเก็บรายละเอียด เพิ่มนู่นเพิ่มนี่ลงไปในชิ้นงาน หลายคนก็จะกลับไปฝึกต่อที่บ้าน ซื้ออุปกรณ์ไปทำ หรือถามแหล่งซื้ออุปกรณ์จากเราไป และก็นำกลับไปพัฒนาฝีมือ พัฒนาผลงานของตัวเองต่อไป เราจะสอนพื้นฐาน วิธีการจิ้มเข็ม แต่สุดท้ายแล้วก็จะขึ้นอยู่กับจินตนาการของแต่ละคนที่ช่วยเพิ่มสีสันให้กับชิ้นงาน

สิ่งที่คุณได้เรียนรู้จากการทำงานคราฟท์

ความภูมิใจในการทำผลงานแต่ละชิ้น เพราะทุกชิ้นใช้เวลา จากชิ้นแรกที่ทำมันออกมาไม่สวยเลย แต่เราก็ใช้เวลาพัฒนาตัวเอง ลองวิธีการใหม่ ลองรูปแบบอื่นๆ หรือเพิ่มความสร้างสรรค์ลงไป เพราะงานฝีมือไม่มีหลักการตายตัวอยู่แล้ว